به گفته قدیمیهای محله، خیابان شهیدعلیمردانی ۵ تا نیمقرن قبل خاکی بوده و از آسفالت در آن خبری نبوده است. تا چند دهه قبل، بیشتر املاک مسکونی این محله، قطعات سیصدمتری و متعلقبه طلبهها بود. در گذر زمان، این املاک به قطعات صد و صدوپنجاهمتری تقسیم شد. این خیابان جزو معدود معابر محله طلاب است که بافت مسکونی خود را حفظ کرده و بهجز بستنیفروشی معروف «طلاب» و چند کلیفروشی، مغازه دیگری در آن دیده نمیشود.
فعالیت یک درمانگاه شبانهروزی در ابتدای معبر باعث شده است رفتوآمد به این خیابان زیاد باشد. مرکز بهداشت شماره۲ نیز در این درمانگاه است.
کنار درهای لوکس و شیک امروزی، درهای کوچک و نوستالژیک قرار دارد که به خانههای قدیمی باز میشود.
محمدعلی اکبرزاده، از قدیمیهای محله، بیش از چهاردهه است که در این خیابان سکونت دارد. او از حاجاصغر و بستنیهای معروفش خاطرات زیادی دارد.
خانههای قدیمی این خیابان مثل خیلی از کوچهها و خیابانهای محله طلاب، یکییکی تخریب میشود و جایش را ساختمانهای چندطبقه امروزی میگیرد.